با فرارسیدن ماه مبارک رمضان احساسی ژرف برگرفته از خاطرات الهام بخش و عبرتهای ارزشمند این ماه و آثار و دستاوردهای روزه داری، ما را فرا می گیرد و فضایی پاک و هدایتگر و آکنده از درس و عبرت برای فرد مؤمن پدید می آورد.

ماه رمضان زمانی است برای درنگ کردن.

در این ماه مؤمن با قلبی سالم و عقلی روشن و بدنی پاک به گذشته اش می نگرد و از خود حسابرسی می کند و ارزیابی دوباره ای از کارنامه خود صورت می دهد.

سپس، به اینده نگاه می کند تا برای آن برنامه ریزی کند و دوباره آن را بسازد و بدین ترتیب، ماه رمضان ماهی سرنوشت ساز برای او خواهد بود.

درنگ در این ماه، ماه خداوندی که سرچشمه دانش و اراده است، به تنهایی می تواند به ما بینشی درست از واقعیتی بدهد که در آن به سر می بریم و ناامیدی و دلسردی را از ما دور کند و مسئولیت پذیری برای برنامه ریزی و اراده کردن برای ساختن آینده ای بهتر را برایمان آسان می کند.

تنها تأمل، که در آموزه های اسلامی برتر از عبادت شمرده شده است، می تواند روح عبادت را به آن بازگرداند و آداب و رسوم را به انگیزه ای برای خدمت انسان تبدیل کند و در کالبد شعایر روح بدمد و بدین ترتیب، در ماه رمضان شب قدری رقم زند که بهتر از هزار ماه است.